Prestarium

Nadciśnienie tętnicze – zarówno jako lek pojedynczy, jak i w skojarzeniu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie, zwłaszcza z moczopędnymi (hydrochlorothiazid). Zapobieganie chorobom naczyniowym mózgu (wtórna prewencji incydentów naczyniowo-mózgowych; wskazane kojarzenie leku z indapamidem).

Kardiomiopatia przerostowa (schorzenie polegające na powiększeniu i przeroście mięśnia sercowego lub sztywności komór serca, do którego dochodzi w przypadkach innych chorób serca i układu krążenia, np. nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca, wad zastawek serca) zwężenie zastawki aorty; pacjenci z prze-szczepioną nerką; zwężenie obu tętnic nerkowych (lub tętnicy nerkowej jednej nerki w przypadku braku nerki drugiej); ciężka niewydolność nerek; stany odwodnienia organizmu; obrzęk naczynioruchowy, także występujący w przeszłości (patrz UWAGI). Szczególnie ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek, obecnością białka w moczu (białkomoczem przekraczającym 1 g białka/dobę), niewydolnością wątroby, ciężkim nadciśnieniem tętniczym, ciężką niewydolnością krążenia, toczniem rumieniowatym układowym (i innymi chorobami zapalnymi tkanki łącznej – kolagenozami).

Nie stosować jednocześnie (lub stosować z wielką ostrożnością, na wyraźne zlecenie lekarza) preparatów zawierających potas (kalium), leków moczopędnych z grupy „oszczędzających potas” (m.in. amiloride, spironolactone, tialorid, triamteren) – możliwość wystąpienia nawet znacznego, niebezpiecznego wzrostu stężenia potasu we krwi (hiperkaliemii); przy jednoczesnym stosowaniu soli litu (lithium carbonicum) – niebezpieczeństwo wzrostu stężenia litu we krwi. Lek nasila działanie leków moczopędnych, obniżających ciśnienie oraz rozszerzających naczynia wieńcowe z grupy azotanów (m.in. isosorbide dinitrate, isosorbide mononitrate); interakcja ta jest często wykorzystywana w skojarzonym (wielolekowym) leczeniu. Działanie leku jest osłabione przy jednoczesnym stosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych, zwłaszcza indometacyny (indomethacine) i naproksenu (naproxen). Jednoczesne stosowanie leków immunosupresyjnych, m.in. azatiopryny (azathioprine), glikokortykosteroidów; allopurinolu (allopurinol), prokainamidu (procainamide), związków litu (lithium carbonicum), może powodować nasilenie działań niepożądanych. Łączne podawanie z neuroleptykami może powodować hipotonię ortostatyczną (gwałtowny spadek ciśnienia tętniczego przy zmianie pozycji ciała, zwłaszcza z leżącej na stojącą, który może prowadzić do omdlenia). U pacjentów stosujących dietę niskosodową (z ograniczeniami pokarmów o dużej zawartości soli kuchennej) lek może działać silniej niż u pacjentów niestosujących takiej diety.

Stosować w jednorazowej dawce dobowej o stałej porze dnia. Nadciśnienie tętnicze: początkowo 1 x na dobę 4 mg; w razie konieczności możliwe zwiększenie dawki po co najmniej 3-4 tygodniach leczenia do 1 x na dobę 8 mg. Maksymalna dawka dobowa 8 mg. Zastoinowa niewydolność serca: początkowo 1 x na dobę 2 mg; w razie konieczności możliwe zwiększenie dawki po 2-4 tygodniach leczenia do 1 x na dobę 4 mg. Wtórna prewencja incydentów naczyniowo-mózgowych: początkowo 1 x na dobę 2 mg przez 2 tygodnie, następnie 1 x na dobę 4 mg. Konieczne obniżenie dawki u pacjentów z niewydolnością nerek.

Tabletki po 4 mg soli tert-butylo-aminowej peryndoprylu, co odpowiada 3,338 g peryndoprylu, cena od 20 do 30 zł, Rf.

30 tabletek, 1 tabletka zawiera 4 mg perindoprilu.