Acenocumarol

Zapobieganie i leczenie zmian zakrzepowo-zatorowych. W chirurgii, kardiochirurgii i chirurgii naczyniowej (operacje zastawek serca, wszczepianie protez naczyniowych), kardiologii (zatorowość płucna, stany po zawale serca, zakrzepowe zapalenie żył, migotanie przedsionków, niektóre wady serca), w ginekologii i położnictwie oraz w hematologii, m.in. w poliglobulii (zwiększona gęstość krwi i jej nadkrzepliwość wynikająca z nadmiernej produkcji krwinek) i wrodzonym niedoborze antytrombiny.

Jawne krwawienie (niezależnie od przyczyny), skazy krwotoczne, urazy czaszki i zabiegi neurochirurgiczne (także niedawno przebyte), niewyrównana cukrzyca, ciężkie nadciśnienie tętnicze, ostre zapalenie wsierdzia, tętniak aorty, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, żylaki przełyku, ciężkie uszkodzenie wątroby lub nerek. Ostrożnie należy stosować w chorobach nowotworowych, nadczynności tarczycy, chorobach zapalnych.

Bardzo liczne – pacjent powinien zawsze poinformować lekarza o fakcie zażywania acenokumarolu! Działanie leku nasilają: neomy cyna, streptomycyna, antybiotyki z grupy penicylin, chloramfenikol, tetracykliny (doxycycline, tetracycline), niesteroidowe leki przeciwzapalne, w tym pochodne kwasu salicylowego (acetylsalicylic acid), allopurinol, niektóre sulfonamidy (m.in. cotrimoxazole), doustne leki przeciwcukrzycowe, steroidy anaboliczne (m.in. metanabol), disulfiram (lek stosowany w chorobie alkoholowej), leki przeczyszczające, hormony tarczycy, rezerpina oraz leki ją zawierające (Normatens), leki przeciwarytmiczne (amiodarone, quiradine), statyny (simvastatine), cymetydyna (cimetidine). Działanie acenokumarolu osłabiają: pochodne kwasu barbiturowego (phenobarbital, czyli Luminal), pochodne benzodiazepinowe (m.in. diazepam), leki przeciwhistaminowe, glikokortykosteroidy, doustne środki antykoncepcyjne i leki zawierające estrogeny, leki przeciwtarczycowe, leki zobojętniające sok żołądkowy, cholestyramina (colestyramine), leki przeciwgruźlicze: kwas paraaminosalicylowy (PAS), rifampicyna (rifampicine), izoniazyd (isoniazid), leki moczopędne z grupy tiazydów (m.in. hydrochlorothiazid), glikozydy nasercowe (digoxin, metildigoxin) i karbamazepina (carbamazepine).

ściśle indywidualne,wyłącznie na podstawie oznaczania czasu protrombinowego (patrz UWAGI). Lek należy przyjmować zawsze w jednorazowej dawce dobowej, o stałej porze dnia. Gdy czas protrombinowy oznaczony przed leczeniem jest w normie, acenokumarol podaje się zwykle wg. następującego schematu: pierwszy dzień leczenia: 4-12 mg na dobę, drugi dzień: 4-8 mg; od trzeciego dnia: 1-8 mg. Podczas leczenia wartość INR (jednego ze wskaźników krzepliwości krwi) powinna wahać się w granicach 2-3 (czyli 33-50% normalnego wskaźnika protrombinowego).

do 5 zł

1 acenocoumarol (acenokumarol)