Kwas alendronowy należy do grupy bisfosforanów – niehormonalnych leków stosowanych w leczeniu i zapobieganiu osteoporozie, chorobie Pageta, a także w terapii przerzutów nowotworowych umiejscawiających się w kościach oraz jako środek zapobiegający złamaniom kręgosłupa i szyjki kości udowej.
Mechanizm działania kwasu alendronowego opiera się na tym, iż posiada on duże powinowactwo do wapnia dlatego odkłada się w kościach jednocześnie zapobiegając uwalnianiu tego pierwiastka z kości, a dodatkowo blokuje działanie osteoklastów – komórek odpowiedzialnych za resorpcję kości oraz pobudza do pracy komórki kościotwórcze- osteoblasty.
Bardzo często stosowany jest w politerapii w skojarzeniu z kacytoniną. Kwas alendronowy bardzo słabo wchłania się z przewodu pokarmowego a do tego powinien być zażywany na czczo i popity całą szklanką wody.
Aby uniknąć nieprzyjemnych powikłań ze strony układu pokarmowego, w tym zapobiec podrażnieniom przełyku należy przyjmować lek w pozycji stojącej.
Do innych działań niepożądanych leku należą: bóle brzucha, bóle kostno- mięsniowe, zaparcia ,biegunka, wzdęcia, zaburzenia połykania oraz wysypka skórna.
Zażywanie leku może bardzo rzadko doprowadzić do martwicy szczęki. Pacjenci przyjmujący kwas alendronowy ze względu na zawarte w nim fosforany powinni być pod stalą kontrolą stomatologiczną.
Kwas alendronowy na bardzo duże powinowactwo do wapnia i tworzy z nim nierozpuszczalne i nieaktywne kompleksy dlatego nie można go łączyć z lekami i produktami spożywczymi bogatymi w ten pierwiastek.
Nie można go także przyjmować z lekami podnoszącymi poziom potasu, gdyż prowadzi to do hiperkaliemii.
Nie powinien być też stosowany u kobiet w ciąży.
This website uses cookies.