Nadciśnienie tętnicze – zarówno jako lek pojedynczy, jak i w skojarzeniu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie, zwłaszcza z moczopędnymi (hydrochlorothiazid); zastoinowa niewydolność serca; zapobieganie niewydolności serca, zapobieganie epizodom niedokrwienia serca u chorych z zaburzeniami lewej komory serca. Nefropatia cukrzycowa (uszkodzenie nerek w przebiegu cukrzycy) z mikroalbuminurią (wzrost wydalania jednego z białek krwi – albumin z moczem, oznaczany przy pomocy specjalnych testów; wzrost wydalania albumin z moczem wyprzedza wzrost ciśnienia krwi; u chorych z cukrzycą niezależną od insuliny typ 2 i mikroalbuminurią może rozwinąć się postępująca choroba nerek – nefropatia cukrzycowa).
Kardiomiopatia przerostowa (schorzenie polegające na powiększeniu i przeroście mięśnia sercowego lub sztywności komór serca, do którego dochodzi w przypadkach innych chorób serca i układu krążenia, np. nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca, wad zastawek serca); zwężenie zastawki aorty; pacjenci z przeszczepioną nerką; zwężenie obu tętnic nerkowych (lub tętnicy nerkowej jednej nerki w przypadku braku nerki drugiej); ciężka niewydolność nerek; stany odwodnienia organizmu;
obrzęk naczynioruchowy, także występujący w przeszłości (patrz UWAGI). Szczególnie ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek, obecnością białka w moczu (białkomoczem przekraczającym 1 g białka/dobę), niewydolnością wątroby, ciężkim nadciśnieniem tętniczym, ciężką niewydolnością krążenia, toczniem rumieniowatym układowym (i innymi chorobami zapalnymi tkanki łącznej – kolagenozami).
Nie stosować (lub stosować z wielką ostrożnością, na wyraźne zlecenie lekarza) jednocześnie preparatów zawierających
potas (kalium), leków moczopędnych z grupy „oszczędzających potas” (m.in. amiloride, spironolactone,
tialorid,
triamteren) – możliwość wystąpienia nawet znacznego, niebezpiecznego wzrostu stężenia potasu we krwi (hiperkaliemii); przy jednoczesnym stosowaniu soli litu (
lithium carbonicum) – niebezpieczeństwo wzrostu stężenia litu we krwi. Lek nasila działanie leków moczopędnych obniżających ciśnienie oraz rozszerzających naczynia wieńcowe z grupy azotanów (m.in. isosorbide dinitrate, isosorbide mononitrate); interakcja ta jest często wykorzystywana w skojarzonym (wielolekowym) leczeniu. Działanie leku jest osłabione przy jednoczesnym stosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych, zwłaszcza indometacyny (indomethacine) i naproksenu (
naproxen) (efekt ten nie występuje, gdy leczenie cilazaprilem rozpoczyna się przed zastosowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych). Jednoczesne stosowanie leków immunosupresyjnych, m.in. azatiopryny (
azathioprine), glikokortykosteroidów, allopurinolu (
allopurinol), prokainamidu (procainamide), związków litu (lithium carbonicum) może powodować nasilenie działań niepożądanych. Łączne podawanie z neuroleptykami może powodować hipotonię ortostatyczną (gwałtowny spadek ciśnienia tętniczego przy zmianie pozycji ciała, zwłaszcza z leżącej na stojącą, który może prowadzić do omdlenia). U pacjentów stosujących dietę niskosodową (z ograniczeniami pokarmów o dużej zawartości soli kuchennej) lek może działać silniej niż u pacjentów niestosujących takiej diety.
Stosować w jednorazowej dawce dobowej lub w 2 równych dawkach o stałej porze dnia, niezależnie od posiłków. Nadciśnienie tętnicze: początkowo 1 x na dobę 5 mg; w razie konieczności możliwe zwiększenie dawki do 1 x na dobę 10-40 mg (lub 2 x na dobę po 5-20 mg). Maksymalna dawka dobowa 40 mg. Zastoinowa niewydolność serca: początkowo 1 x na dobę 10-20 mg (lub 2 x na dobę po 5-10 mg). Maksymalna dawka dobowa: 20 mg. W przypadku niewydolności nerek, wątroby dawkowanie powinno być obniżone (dawka początkowa – 1 x na dobę 2,5 mg). Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 10 mg.
Cena od 10 do 20 zł.
30 tabletek lub 50 tabletek, 1 tabletka zawiera zawiera 10 mg lub 20 mg enalaprilu.