Cefuroksym jest cefalosporyną II generacji, antybiotykiem o szerokim zakresie działania przeciwbakteryjnego. Stosowany jest w zapaleniach oskrzeli i płuc, w zakażeniach ucha środkowego, nosa i gardła, w zakażeniach układu moczowego, skóry, w gronkowcowych zakażeniach kości i stawów i w rzeżączce.
Cefuroksym może być podawany domięśniowo lub dożylnie. Aksetyl cefuroksymu, prolek cefuroksymu, jest formą przeznaczoną do podawania doustnego. Wskazania do stosowania obu form są podobne, a postaci domięśniowe i dożylne zarezerwowane są dla zakażeń o cięższym przebiegu lub zlokalizowanych w kościach, stawach albo krwi. Lek jest również stosowany w profilaktyce zakażeń w chirurgii. Aksetyl cefuroksymu stosuje się ponadto w leczeniu wczesnej fazy boreliozy oraz w zapobieganiu jej późnym powikłaniom.
Interakcje
Probenecyd nasila działanie cefuroksymu. Cefuroksym może nasilić niekorzystny wpływ na nerki antybiotyków aminoglikozydowych lub niektórych leków moczopędnych (np. furosemidu).
Charakterystyka dla pacjentów
P.o. zazwyczaj 250-500 mg co 12 godzin. W leczeniu niepowikłanej rzeżączki jednorazowo 1 g. Antybiotyk w zawiesinie powinien być przyjmowany w czasie posiłków, a w tabletkach — po posiłku w celu zapewnienia optymalnego wchłaniania. Ze względu na wielkość tabletek nie można ich podawać dzieciom do 5. r.ż.; tabletki nie powinny być łamane ani kruszone.
- Lek należy zażywać z posiłkiem, gdyż pożywienie wpływa korzystnie na jego biodostępność (zwiększa jego wchłanianie)
- Lek należy przyjąć w całości popijając szklanką wody nie wolno przerywać kuracji po ustąpieniu objawów. Należy dostosować się do zaleceń lekarza, ponieważ przerwanie kuracji może skutkować nawrotem choroby, a co gorsza – nabyciem przez bakterię oporności na stosowany antybiotyk.
- Bardzo ważne jest przyjmowanie antybiotyku w odpowiednim schemacie. Jeśli lekarz zaleca przyjmowanie leku 2 razy dziennie, należy każdą kolejną dawkę przyjmować co 12 h, wówczas jego stężenie we krwi będzie cały czas na odpowiednim – terapeutycznym – poziomie.
- Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (biegunki, stany zapalne jelit) zalecane jest stosowanie probiotyków (przyjmuje się je godzinę po zażytym antybiotyku). Probiotyki warto przyjmować jeszcze przez kilka dni po skończonej antybiotykoterapii gdyż odbudowują florę fizjologiczną jelit, wzmacniają naturalne siły obronne organizmu i zapobiegają kolejnym zakażeniom.
- Na czas przyjmowania antybiotyku przeciwwskazane jest stosowanie witamin, ponieważ są dobrą pożywką dla bakterii. Po witaminy warto sięgnąć dopiero po zakończeniu terapii, by wzmocnić organizm
- W przypadku pominięcia dawki leku o stałej, określonej porze, lek należy przyjąć jak najszybciej (jeśli czas do podania kolejnej dawki jest wystarczająco długi) lub przyjąć kolejną dawkę o właściwej porze i kontynuować regularne przyjmowanie leku. Nie należy stosować dawki podwójnej, w celu uzupełnienia pominiętej dawki – zwiększy to tylko ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Zawiesina powinna być stosowana w czasie posiłków, a tabletki po posiłku.
W zamkniętym pojemniku, w chłodnym, suchym miejscu niedostępnym dla dzieci. Zawiesinę należy przechowywać w lodówce, ale nie w zamrażalniku, nie dłużej niż przez 10 dni.
Zgłoś lekarzowi przepisującemu lek:
Przyjmij pominiętą dawkę leku jak najszybciej. Jeśli następna dawka leku przypada w krótkim czasie, przyjmij dawkę podwójną.
Przeprowadź cały zalecony cykl leczenia. Nawet jeśli czujesz się lepiej,
zakażenie może nadal trwać i po zbyt szybkim odstawieniu leku objawy mogą powrócić.
Sporadyczne zażycie dodatkowej dawki rzadko powoduje powikłania. Jeżeli pojawią się jakiekolwiek niepokojące objawy, w tym
drgawki, lub zalecona dawka została znacznie przekroczona — niezwłocznie skontaktuj się z lekarzem.
Leku nie stosuje się długotrwale. Monitorowanie — Zaleca się monitorowanie czynności nerek u osób ciężko chorych, otrzymujących duże dawki leku.
Działania niepożądaneDo częstych działań niepożądanych należą zaburzenia żołądkowo jelitowe, takie jak
nudności i biegunka. W przypadku przedawkowania może dojść do znacznego pobudzenia i napadów drgawkowych, szczególnie u osób z niewydolnością nerek.