Olanzapina jest pochodną tienobenzodiazepiny należącą do grupy neuroleptyków atypowych. Wskazana jest w długotrwałym leczeniu schizofrenii, oraz farmakoterapii średnio nasilonych i ciężkich napadów manii występujących w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. W postaci wstrzyknięć domięśniowych stosowana jest do szybkiego opanowywania pobudzenia i zaburzeń zachowania u chorych na schizofrenię lub osób z epizodem manii, gdy niemożliwe jest podania środka doustnie.
Doskonale sprawdza się w niwelowaniu urojeń, halucynacji i omamów, działa także stabilizująco na nastrój. Mechanizm działania olanzapiny opiera się łączeniu z receptorami głównie dopaminowymi i serotoninowymi. Lek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego i może być przyjmowany łącznie z jedzeniem.
Olanzapina ma wiele działań niepożądanych m.in.: senność, zwiększenie masy ciała spowodowana pobudzeniem łaknienia, podniesienie stężenia prolaktyny, a co z tym idzie ginekomastia i mlekotok, zwiększenie poziomu cholesterolu i glukozy we krwi.
W trakcie terapii mogą pojawić się zaparcia i suchość w jamie ustnej, a także powikłania ze strony układu sercowo- naczyniowego. W przeciwieństwie do klozapiny nie uszkadza szpiku kostnego. Stosowanie leku ogranicza zdolność do kierowania pojazdami i obsługi urządzeń mechanicznych.
Olanzapiny nie można stosować u chorych cierpiących na jaskrę z zamykającym się kątem przesączania, a także u osób z objawami psychozy i otępieniem oraz cierpiących na chorobę Parkinsona.
This website uses cookies.