Celekoksyb jest wybiórczym inhibitorem cyklooksygenazy-2 (COX-2); podczas stosowania leków z tej grupy rzadziej dochodzi do podrażnienia górnego odcinka przewodu pokarmowego niż w przypadku typowych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Jest użyteczny u osób wymagających stosowania NLPZ, u których inne leki powodowały chorobę wrzodową żołądka. Jest również stosowany w przypadku znacznego ryzyka zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego, na przykład u osób starszych. Celekoksyb zmniejsza ból, sztywność i stan zapalny, skutecznie łagodzi objawy reumatoidalnego zapalenia stawów czy zapalenia kości i stawów. Osoby w podeszłym wieku wykazują zwiększoną wrażliwość na działanie leku, który na początku leczenia przepisywany jest w małej dawce.
Celekoksyb nie chroni przed chorobą wieńcową tak jak kwas acetylosalicylowy (aspiryna) czy niektóre NLPZ.
Leki przeciwzakrzepowe. Celekoksyb może nasilać ich działanie. Inhibitory konwertazy angiotensynowej zwiększają ryzyko uszkodzenia nerek. Leki przeciwnadciśnieniowe oraz moczopędne. Celekoksyb może zmniejszać działanie (przeciwnadciśnieniowe) tych leków. Lit. Celekoksyb może zwiększać stężenie litu we krwi oraz nasilać jego działanie. Cyklosporyna oraz takrolimus stosowane łącznie z celekoksybem mogą zwiększać jego toksyczny wpływ na nerki. Metotreksat. Jego wydalanie jest opóźnione przy stosowaniu NLPZ (w tym i celekoksybu), co zwiększa toksyczność metotreksatu. Karbamazepina, flukonazol, ryfampicyna oraz barbiturany zmniejszają działanie celekoksybu.
This website uses cookies.