Stosuje się jedynie w przypadkach, w których inne metody leczenia nie pozwoliły na uzyskanie zadowalającej poprawy (
tolkapon nie jest lekiem wspomagającym I rzutu – patrz UWAGI).
Patrz UWAGI. Ciężkie dyskinezy (
ruchy mimowolne); rozpoznany w przeszłości złośliwy zespól neuroleptyczny (NMS – stan zagrażający życiu, przebiegający ze śpiączką, sztywnością mięśniową, wysoką gorączką, zlewnymi potami, przyspieszoną czynnością serca) i (lub) rabdomioliza nie związana z urazem; guz chromochłonny rdzenia nadnerczy (feochromocytoma).
Wzmaga działanie lewodopy, dlatego w początkowym okresie jego stosowania wskazane jest skorygowanie dawek lewodopy, w celu ograniczenia związanych z jej przyjmowaniem działań niepożądanych takich jak: dyskinezy,
nudności,
wymioty i halucynacje. Należy w tych przypadkach zmniejszyć dobową dawkę lewodopy o około 10-30%, poprzez zwiększenie odstępów pomiędzy poszczególnymi dawkami lub zmniejszenie pojedynczej dawki lewodopy. Nie stosować łącznie z IMAO (opis działania IMAO – patrz: selegiline; przy jednoczesnym przyjmowaniu selegiliny dawka tej ostatniej nie powinna przekraczać 10 mg na dobę).
Zazwyczaj 3 razy na dobę po 100 mg; pierwszą dawkę leku należy przyjmować wraz z pierwszą w danym dniu dawką lewodopy, zaś pozostałe dawki – po około 6 i po 12 godzinach. Maksymalna dawka dobowa (wyjątkowo): 600 mg. Jeśli po trzech tygodniach leczenia nie nastąpi poprawa na tyle istotna, aby usprawiedliwić ryzyko związane z dalszym leczeniem leczenie tolkapon powinien zostać odstawiony.
–
tabletki powlekane po: 100 mg, 200 mg; tolkapon