Imatinib Apotex stosowany jest w leczeniu dzieci z przewlekłą białaczką szpikową (CML), dorosłych z ostrą białaczką limfoblastyczną z chromosomem Philadelphia, przełomem blastycznym przewlekłej białaczki szpikowej, zespołami mielodysplastycznymi lub mieloproliferacyjnymi (MDS/MDP) związanymi z rearanżacją genu receptora płytkopochodnego czynnika wzrostu, guzowatymi włókniakomięsakami skóry (DFSP), nowotworowami podścieliskowymi przewodu pokarmowego (GIST) z ekspresją mutacji kit, zespołem hipereozynofilowym (HES), przewlekłą białaczką eozynofilową (CEL).
Nadwrażliwość na którykolwiek ze składników leku.
Leku nie należy stosować w przypadku jednoczesnego podawania silnych induktorów izoenzymu CYP3A4.
Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów ze zdiagnozowaną ciężką niewydolnością nerek. U chorych po tyreoidektomii leczonych lewotyroksyną konieczne jest monitorowanie TSH. Podczas stosowania leku należy ściśle kontrolować czynność wątroby oraz morfologię. U pacjentów z zespołem hipereozynofilowym, przewlekłą białaczką eozynofilową oraz zespołami mielodysplastycznymi i mieloproliferacyjnymi należy przeprowadzić badanie kardiologiczne przed rozpoczęciem terapii lekiem. U pacjentów z podwyższonym stężeniem kwasu moczowego zalecane jest zmniejszenie jego poziomu przed rozpoczęciem leczenia.
Lek należy stosować ostrożnie w przypadku jednoczesnego przyjmowania inhibitorów izoenzymu CYP3A4 cytochromu P-450 (np.
erytromycyna,
klarytromycyna,
ketokonazol,
flukonazol), gdyż mogą one spowalniać metabolizowanie leku oraz zwiększać jego stężenie. Induktory CYP3A4 (np. dexametazon,
karbamazepina,
fenytoina,
fenobarbital,
ziele dziurawca) mogą z kolei przyspieszać metabolizowanie leku i zmniejszać jego stężenie w osoczu. Lek może zwiększać stężenie takich leków, jak np. pochodne dihydropirydyny, triazolobenzodiazepiny. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leku z paracetamolem. U chorych wymagających leczenia przeciwzakrzepowego w trakcie terapii lekiem należy podawać heparynę drobnocząsteczkową lub niefrakcjonowaną zamiast warfaryny.
Pacjenci dorośli z przewlekłą białaczką szpikową: dawka początkowa – 600 mg raz na dobę
Pacjenci dorośli z GIST: dawka początkowa – 400 mg raz na dobę
Pacjenci dorośli z ostrą białaczką szpikową z chromosomem Philadelphia: dawka początkowa – 600 mg raz na dobę
Pacjenci dorośli z zespołami mielodysplastycznymi i mieloproliferacyjnymi: dawka początkowa – 400 mg raz na dobę
Pacjenci dorośli z guzowatymi włókniakomięsakami skóry: 400 mg rano + 400 mg wieczorem (dawka dobowa: 800 mg)
Pacjenci dorośli z zespołem hipereozynofilowym i przewlekłą białaczką eozynofilową: dawka początkowa – 100 mg raz na dobę.
Zależnie od uzyskanej odpowiedzi na leczenie, lekarz może modyfikować dawkowanie.
Dawkowanie u dzieci i młodzieży zależne jest od stanu pacjenta, jego masy ciała oraz wzrostu, jednak dawka dobowa nie może przekraczać 800 mg.
Lek w postaci tabletek powlekanych należy przyjmować w całości, podczas posiłku, popijając niewielką ilością wody.
1 tabletka powlekana zawiera 400 mg mezylanu imatinibu.