Hamuje powstawanie w organizmie angiotensyny II – substancji odpowiedzialnej za zwężenie naczyń krwionośnych i wzrost ciśnienia tętniczego oraz przerost mięśnia sercowego – lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (IKA) o długotrwałym działaniu. Lek (tzw. inhibitor konwertazy ACE) hamuje aktywność enzymu przekształcającego angiotensynę I w angiotensynę II, która ma bardzo silne właściwości kurczące na naczynia krwionośne. Dzięki tym właściwościom preparat znalazł zastosowanie jako lek hipotensyjny.
Zwalnia rozwój niewydolności nerek w uszkodzeniu nerek z powodu cukrzycy (nefropatia cukrzycowa) i nadciśnienia tętniczego. Angiotensyna II stanowi fragment układu hormonalno-enzymatycznego, określanego mianem RAA, (skrót od: renina – angiotensyna aldosteron). RAA występuje we krwi, działając w całym organizmie lub też miejscowo w mięśniu sercowym, nerkach, ścianach naczyń krwionośnych, kontrolując objętość krwi krążącej w ustroju i stężenia jonów sodu i potasu w płynach ustrojowych. Angiotensyna II znacznie podnosi ciśnienie tętnicze, kurcząc bardzo silnie naczynia krwionośne i pobudzając wydzielanie aldosteronu hormonu zatrzymującego wodę i sód, co jest przyczyną powstawania nadciśnienia tętniczego. Zahamowanie (inhibicja) działania angiotensyny ll powoduje więc obniżenie ciśnienia tętniczego.

Nadciśnienie tętnicze – zarówno jako lek pojedynczy, jak i w skojarzeniu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie, zwłaszcza z moczopędnymi (hydrochlorothiazid).
Kardiomiopatia przerostowa (schorzenie polegające na powiększeniu i przeroście mięśnia sercowego lub sztywności komór serca, do którego dochodzi w przypadkach innych chorób serca i układu krążenia, np. nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca, wad zastawek serca); zwężenie zastawki aorty; pacjenci z przeszczepioną nerką; zwężenie obu tętnic nerkowych (lub tętnicy nerkowej jednej nerki w przypadku braku nerki drugiej); ciężka niewydolność nerek; stany odwodnienia organizmu; obrzęk naczynioruchowy, także występujący w przeszłości (patrz UWAGI). Szczególnie ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek, obecnością białka w moczu (białkomoczem przekraczającym 1 g białka/dobę), niewydolnością wątroby, ciężkim nadciśnieniem tętniczym, ciężką niewydolnością krążenia, toczniem rumieniowatym układowym (i innymi chorobami zapalnymi tkanki łącznej – kolagenozami).
Nie stosować jednocześnie (lub stosować z wielką ostrożnością, na wyraźne zlecenie lekarza) preparatów zawierających potas (kalium), leków moczopędnych z grupy „oszczędzających potas” (m.in. amiloride, spironolactone, tialorid, triamteren) – możliwość wystąpienia nawet znacznego, niebezpiecznego wzrostu stężenia potasu we krwi (hiperkaliemii); przy jednoczesnym stosowaniu soli litu (lithium carbonicum) – niebezpieczeństwo wzrostu stężenia litu we krwi. Lek nasila działanie leków moczopędnych, obniżających ciśnienie oraz rozszerzających naczynia wieńcowe z grupy azotanów (m.in. isosorbide dinitrate, isosorbide mononitrate); interakcja ta jest często wykorzystywana w skojarzonym (wielolekowym) leczeniu. Działanie leku jest osłabione przy jednoczesnym stosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych, zwłaszcza indometacyny (indomethacine) i naproksenu (naproxen). Jednoczesne stosowanie leków immunosupresyjnych, m.in. azatiopryny (azathioprine), glikokortykosteroidów; allopurinolu (allopurinol), prokainamidu (procainamide), związków litu (lithium carbonicum) może powodować nasilenie działań niepożądanych. Łączne podawanie z neuroleptykami może powodować hipotonię ortostatyczną (gwałtowny spadek ciśnienia tętniczego przy zmianie pozycji ciała, zwłaszcza z leżącej na stojącą, który może prowadzić do omdlenia). U pacjentów stosujących dietę niskosodową (z ograniczeniami pokarmów o dużej zawartości soli kuchennej) lek może działać silniej niż u pacjentów niestosujących takiej diety.
Stosować w jednorazowej dawce dobowej lub 2 równych dawkach na około 1 godz. przed posiłkiem. Nadciśnienie tętnicze: początkowo 1 x na dobę 7,5 mg; w razie konieczności możliwe zwiększenie dawki co kilka dni leczenia do 1 x na dobę do 30 mg (lub 2 x na dobę po 15 mg). Maksymalna dawka dobowa 60 mg.
Cena od 20 do 30 zł.
20, 30, 50, 60 lub 100 tabl. powlekanych, 1 tabl. zawiera 7,5 mg lub 15 mg moeksiprilu.
Pełny efekt leczniczy występuje zazwyczaj po kilku tygodniach stosowania leku; wszelkie zmiany dawkowania powinny więc być przeprowadzone z dużą ostrożnością, po uwzględnieniu tego faktu. Leczenia nie należy nagle przerywać. Stosunkowo częstym objawem niepożądanym towarzyszącym stosowaniu wszystkich leków z tej grupy (inhibitorów konwertazy angiotensyny – IKA) jest suchy kaszel, który ustępuje po odstawieniu leku (może być złagodzony przez podanie acetylocysteiny); mogą także występować zaburzenia smaku. W przypadku wystąpienia objawów obrzęku naczynioruchowego (zazwyczaj szybko narastające obrzęki, zwłaszcza twarzy i warg, którym towarzyszy duszność, chrypka, trudności w połykaniu oraz swędząca pokrzywka skóry) lek należy natychmiast odstawić i pilnie zasięgnąć porady lekarza. Leki z grupy IKA mogą nasilać reakcje nadwrażliwości występujące po ukąszeniu owadów u osób uczulonych najad. Podczas długotrwałego leczenia wskazana okresowa kontrola stężenia potasu, kreatyniny (zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia), testów wątrobowych (aminotransferaz – ALT i AST) oraz morfologii krwi.
Działania niepożądane
Kaszel, wysypki skórne, uczulenie na światło, zaburzenia smaku, zapalenie jamy ustnej, zmiany morfologii krwi, skurcz oskrzeli, ból głowy, nudności, depresja, wzrost aktywności enzymów wątrobowych we krwi, białkomocz, zwiększenie stężenia potasu we krwi.

Recent Posts

Jakie objawy powinny skłonić do wizyty u dermatologa i jakie choroby leczy specjalista?

Dermatologia jest dziedziną medycyny, która zajmuje się diagnozowaniem, leczeniem oraz profilaktyką chorób skóry, a także…

1 rok ago

Probiotyki (leki osłonowe)

Probiotyki, czyli wyselekcjonowane, żywe szczepy bakterii najczęściej z rodzaju Lactobacillus i Bifidobacterium oraz drożdzy Saccharomyces wchodzą w skład…

2 lata ago

Zolgensma(onasemnogen abeparwowek)

Lek Zolgensma jest pierwszą w świecie terapią genową stosowaną w leczeniu rdzeniowego zaniku mięśni(SMA). W…

2 lata ago

Kalcikinon

Połączenie wit. D3 i K2 MK7 z wapniem pozwala wzmocnić układ kostny, dobrze wykorzystać wapń…

2 lata ago

Translarna(ataluren)

Dystrofia mięśniowa Duchenne'a jest chorobą genetyczną polegającą na powolnym zaniku mięśni, które są zastępowane przez…

2 lata ago

Olej z nasion czarnuszki 1000 MG 2% TYMOCHINON ALINESS

Czarnuszce siewnej przypisywane są takie właściwości, jak: regulacja poziomu glukozy i lipidów we krwi oraz…

2 lata ago

This website uses cookies.