Chlordiazepoksyd został wprowadzony do leczenia w połowie lat 60. ub. w.; należy do grupy benzodiazepin przeciwlękowych. Leki te są stosowane w celu zmniejszenia napięcia oraz nerwowości, rozluźniają mięśnie i poprawiają zasypianie. Przepisywany głównie w leczeniu lęku, chlordiazepoksyd jest również stosowany w celu złagodzenia objawów odstawienia od alkoholu.
Długotrwałe stosowanie może prowadzić do umiarkowanego uzależnienia i objawów z odstawienia, a skuteczność leku może się z czasem zmniejszyć. Z tego powodu leczenie chlordiazepoksydem ogranicza się zwykle do 4 tygodni.
Leku nie podaje się w przypadku uczulenia na pochodne benzodiazepiny, osobom z jaskrą z wąskim kątem przesączania. Więcej działań niepożądanych może wystąpić u osób starszych i dzieci. Należy poinformować lekarza, jeśli choruje się na choroby płuc, wątroby, nerek, przyjmuje się leki wpływające depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy, np. leki uspokajające, nasenne, antyhistaminowe (np. antyalergiczne), antydepresyjne oraz środki zwiotczające mięśnie (nasila ich działanie). W czasie leczenia nie należy spożywać alkoholu.
Leki uspokajające. Wszystkie leki o działaniu uspokajającym nasilają działanie chlordiazepoksydu. Do leków tych należą leki przeciwlękowe i nasenne, leki przeciwhistaminowe, opioido we leki przeciwbólowe, leki przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne. Leki przeciwdrgawkowe. Chlordiazepoksyd może nasilać lub osłabiać działanie niektórych leków przeciwdrgawkowych.
This website uses cookies.