Fenytoina zmniejsza ryzyko drgawek, zmniejszając nieprawidłowe wyładowania elektryczne w mózgu. Wprowadzona w latach 30. dwudziestego wieku, przepisywana jest w leczeniu padaczki, w tym padaczki toniczno-klonicznej i skroniowej.
Była także używana w migrenie, neuralgii nerwu trójdzielnego i w korygowaniu pewnych zaburzeń rytmu serca.
Niektóre działania niepożądane fenytoiny są wyraźniejsze u dzieci, więc lek przepisywany jest dzieciom tylko wtedy, kiedy inne leki są nieodpowiednie.
Zaleca się, aby pacjenci otrzymywali stale ten sam preparat fenytoiny.
Uczulenie na fenytoinę, ciężkie choroby wątroby i nerek, zaburzenia rytmu serca (blok przedsionkowo-komorowy). Więcej działań niepożądanych może wystąpić u chorych na cukrzycę, choroby krwi, porfirię.
Uwagi ogólne. Wiele leków może wchodzić w interakcje z fenytoiną, zwiększając albo zmniejszając jej stężenie we krwi. Może zaistnieć konieczność dostosowania dawek fenytoiny. Skonsultuj się z lekarzem.
Cyklosporyna. Fenytoina może zmniejszać stężenie cyklosporyny we krwi.
Doustne środki antykoncepcyjne. Fenytoina może osłabiać ich skuteczność.
Leki przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, meflochina, chlorochina, dziurawiec mogą osłabiać działanie fenytoiny.
Acenokumarol. Fenytoina może zmieniać jego działanie przeciwzakrzepowe; konieczna bywa
O każdym nowym leku trzeba zawsze powiadomić lekarza – również o lekach kupowanych bez recepty, czasami bowiem wymaga to zmiany dawki leku. Doustne leki przeciwcukrzycowe (Chlorpropamid, Euclamin, Diaprel, Diabetol), chloramfenikol, tyroksyna, sulfonamidy, fenylbutazon, propranolol, pochodne benzodiazepiny zwiększają stężenie fenytoiny we krwi i mogą spowodować wystąpienie objawów toksycznych. Alkohol, karbamazepina, kwas foliowy, nitrofurantoina zmniejszają działanie leku.
This website uses cookies.