Tarka

Nadciśnienie tętnicze, w przypadkach gdy stosowanie leku pojedynczego nie przynosi zadowalających rezultatów.

Ciężka niewydolność serca (w tym towarzysząca ostremu zawałowi serca); kardiomiopatia przerostowa (schorzenie polegające na powiększeniu i przeroście mięśnia sercowego lub sztywności komór serca, do którego dochodzi w przypadkach innych chorób serca i układu krążenia, np. nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca, wad zastawek serca) zwężenie zastawki aorty; zaburzenia przewodnictwa w obrębie serca (blok przedsionkowo – komorowy II i III stopnia, zespól chorego węzła zatokowego – złożone zaburzenia rytmu serca, spowodowane uszkodzeniem węzła zatokowo-przedsionkowego – głównego „rozrusznika” serca, zespoły preekscytacji – zaburzenia przewodnictwa bodźców elektrycznych w wyniku wytworzenia się „dodatkowej” drogi przewodzenia w sercu, mogące być przyczyną zaburzeń rytmu serca); zaburzenia rytmu serca przebiegające z wolną czynnością serca (bradyarytmie); zwolnienie czynności serca (bradykardia); pacjenci z przeszczepioną nerką; zwężenie obu tętnic nerkowych (lub tętnicy nerkowej jednej nerki w przypadku braku nerki drugiej); ciężka niewydolność nerek; stany odwodnienia organizmu; obrzęk naczynioruchowy – także występujący w przeszłości (patrz UWAGI). Szczególnie ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek, obecnością białka w moczu (białkomoczem przekraczającym 1 g białka na dobę), niewydolnością wątroby, toczniem rumieniowatym układowym (i innymi chorobami zapalnymi tkanki łącznej – kolagenozami), u pacjentów z objawami podwyższonego ciśnienia wewnątrz-czaszkowego, zanikach (dystrofiach) mięśniowych. Ze względu na jeden ze składników leku – werapamil – Tarki nie należy stosować łącznie z lekami beta-adrenolitycznymi – beta-blokerami (możliwość groźnych działań niepożądanych ze strony serca – łączne stosowanie z beta-blokerami możliwe jest jedynie w wyjątkowych przypadkach pod ścisłą kontrolą lekarską).

Skuteczność leku w obniżaniu ciśnienia krwi zmniejszają leki przeciwzapalne, np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, indometacyna, naproksen, leki zobojętniające kwas solny stosowane w chorobie wrzodowej, preparaty wapnia, fenytoina, fenobarbital i rifampicyna. Obniżenie ciśnienia jest większe przy łączeniu preparatu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (pamiętaj, że bez porozumienia z lekarzem nie wolno go łączyć z preparatami potasu ani lekami moczopędnymi zatrzymującymi potas w organizmie: amiloridem, triamterenem i spironolaktonem ze względu na niekorzystny wpływ tego połączenia na stężenia potasu). Z większym ryzykiem działań niepożądanych związane jest łączenie preparatu z amiodaronem, karbamazepiną, klindamycyną, ceftriaksonem, cimetydyną, digoksyną, dizopiramidem, solami litu, prazosyną i chinidyną. Patrz również: GOPTEN i ISOPTIN.

Przyjmować lx na dobę 1 kapsułkę pół godziny przed śniadaniem.

Cena od 100 do 200 zł.

30 kaps., 1 kaps. zawiera 2 mg trandolaprilu i 180 mg werapamilu.