Przewlekła zastoinowa prawokomorowa niewydolność krążenia (m.in. związana z uszkodzeniem prawej komory serca, w przebiegu wad serca, zapalenia mięśnia serca, niektórych postaci kardiomiopatii); miażdżycowe uszkodzenie mięśnia serca; serce płucne; niektóre postacie zaburzeń rytmu serca (m.in. migotanie i trzepotanie przedsionków odznaczające się szybką czynnością serca; napadowe częstoskurcze komorowe).
Zbyt wolna czynność serca (bradykardia); zespół chorego węzła zatokowego; blok przedsionkowo – komorowy II i III stopnia; obniżone stężenie potasu we krwi (hipokaliemia); podwyższone stężenie wapnia we krwi (hiperkalcemia). Nadwrażliwość na glikozydy nasercowe (występuje rzadko), zaburzenia rytmu (bloki serca, częstoskurcz komorowy, zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego), kardiomiopatia przerostowa, niektóre wady serca (zwężenie zastawki mitralnej lub zastawki aorty). Poinformuj lekarza, jeśli stwierdzono u ciebie chorobę płuc, tarczycy, blok przewodzenia w sercu lub zaburzenia czynności nerek. Większe ryzyko wiąże się ze stosowaniem leku u osób w podeszłym wieku.
Niebezpieczne interakcje – z innymi lekami stosowanymi w leczeniu zaburzeń rytmu serca zwłaszcza:
amiodaron, propafenon,
chinidyna (quinidine) oraz z cykłosporyną (ciclosporine), polegające na znacznym podwyższeniu poziomu digoksyny we krwi i tym samym – na nasileniu jej działania i toksyczności. Podobna interakcja, aczkolwiek zazwyczaj mniej niebezpieczna, może zachodzić przy równoczesnym podawaniu antybiotyków z grupy makrolidów (m.in. erythromycin), tetracyklin (m.in. doxycycline, tetracycline), antagonistów wapnia (ACE), inhibitorów konwertazy angiotensyny (IKA), spironolaktonu (spironolactone). Digoksynę można stosować jednocześnie z lekami zawierającymi
wapń (calcium) jedynie z wyjątkowych wskazań, ściśle pod kontrolą lekarską! (zwłaszcza preparaty wapnia w postaci wstrzyknięć powodują nasilenie toksyczności digoksyny i możliwość wystąpienia niebezpiecznych działań niepożądanych). Podobnie toksyczność digoksyny nasilają leki powodujące zwiększone wydalanie (wypłukiwanie) potasu – m.in. leki moczopędne (w tym:
furosemid,
torasemid,
chlortalidon, hydrochlorothiazid, clopamide), przewlekle używane leki przeczyszczające (w tym także – pochodzenia naturalnego), glikokortykosteroidy stosowane w leczeniu przewlekłym (m.in. dexamethasone, prednisone prednisolone). Wchłanianie digoksyny z przewodu pokarmowego hamują (co powoduje osłabienie jej działania) leki zobojętniające sok żołądkowy, pektyny (colepectin),
węgiel aktywowany,
cholestyramina (colestyramine – co najmniej 2-godz. odstęp między stosowaniem tych leków i digoksyny), metoclopramid.
Według wskazań lekarza; przyjmować “na pusty
żołądek”, czyli 1 h przed posiłkiem albo 2 h po posiłku. Jeśli wystąpią dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, to można stosować lek łącznie z posiłkami. Leczenie nasycające (wstępne) – ściśle indywidualne; leczenie przewlekłe (podtrzymujące): zazwyczaj 1 do 3 x dziennie po 0,25 do 0,5 mg (maksymalnie: 0,25-1,0 mg/dobę).
Digoxin, tabletki – lek refundowany, sprawdź cenę poniżej.
30 tabletek, 1 tabletka zawiera 0,1 mg lub 0,25 mg digoksyny.