Niepowikłana cukrzyca typu 2, inne postacie cukrzycy wtórnej (z zachowaną własną produkcją insuliny przez komórki trzustki, patrz wyżej), zwłaszcza w przypadkach, gdy nie można osiągnąć wyrównania poziomu glukozy dietą i wzmożonym wysiłkiem fizycznym.
Glibenklamid jest uważany za lek drugiego rzutu; może być stosowany jako lek pojedynczy bądź w skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi (insulina, doustne leki przeciwcukrzycowe z innych grup).
także uczulenie na inne pochodne sulfonylomocznika i sulfonamidy. Nie stosować (podobnie jak innych doustnych leków przeciwcukrzycowych) w cukrzycy insulinozależnej (typu 1) oraz w przypadkach cukrzycy powikłanej zmianami w dużych (makroangiopatia) i drobnych (mikroangiopatia) naczyniach krwionośnych. Nie stosować w cukrzycy powikłanej chorobami, które mogą być przyczyną kwasicy (m.in. chorzy operowani; odwodnieni; wysoko gorączkujący; cierpiący na choroby zakaźne lub wyniszczające; ze świeżym zawałem serca; z ostrą niewydolnością krążenia i oddychania; z niewydolnością nerek lub wątroby; nadużywający alkoholu); nie stosować, lub stosować z wielką ostrożnością, gdy cukrzyca jest jednym z objawów innych chorób, m.in. choroby trzustki, hemochromatozy (dziedziczna choroba, w której dochodzi do nadmiernego wchłaniania żelaza i uszkadzania przez jego złogi wielu narządów wewnętrznych), glukagonomy, czyli wyspiaka produkującego nadmierne ilości glukagonu, hormonu podwyższającego poziom glukozy, choroby lub zespołu Cushinga (zespół objawów związanych z nadmiarem hormonów kory nadnerczy, m.in. kortyzolu), akromegalii (nadmierne wydzielanie hormonu wzrostu przez przysadkę mózgową), guza chromochłonnego nadnerczy (feochromocytoma – guz charakteryzujący się nadmiernym wydzielaniem hormonów przez rdzeń nadnerczy). W ciąży i w okresie karmienia piersią konieczna jest zawsze zmiana doustnych leków przeciwcukrzycowych na insulinę.
liczne! Działanie glibenklamidu nasilają m.in.:
kwas acetylosalicylowy (acetyłsałicylic acid) i inne salicylany, fenylobutazon (phenylbutazon),
allopurinol, sulfonamidy (m.in. ko-trimoksazol – co-trimoxazole, znany jako „
Biseptol”), tetracykliny (doxyeycline, tetracydine), rifampieina, fibraty,
diazepam, sole litu (
lithium carbonicum), in-hibitory MAO, leki przeciwgrzybicze pochodne imidazolu (m.in. ketoeonazole),
cymetydyna (
cimetidine),
akarboza (acarbose),
teofilina (theophvlline), hormony anaboliczne (m.in. metandienone czyli
Metanabol), doustne leki przeciwzakrzepowe (acenocoumarol),
kofeina (caffeine; w tym także ta zawarta w kawie i mocnej herbacie), beta-blokery (interakcja z beta-blokerami jest szczególnie istotna ze względu na popularne stosowanie takiego skojarzenia leków), inhibitory konwertazy angiotensyny (patrz ACE), alkohol – łączne stosowanie tych leków zwiększa ryzyko spadków stężenia cukru we krwi i wystąpienia objawów niedocukrzenia (hipoglikemii); Glikokortykosteroidy (m.in. prednison,
dexamethason), doustne środki antykoncepcyjne, estrogeny (
estriol,
estradiol, estrogen), niektóre leki moczopędne (m.in. chlorthalidone, hydrochlorothiazide, furosemide, torasemide, acetazolamide), chlorpromazine (i inne leki neuroleptyczne pochodne chlorpromazyny),
fenytoina (phenytoine), sole litu (lithium carbonicum), rifampicine, hormony tarczycy (levothyroxine), beta-sympatykomimetyki (m.in.
fenoterol,
salbutamol) osłabiają działanie glibenklamidu. Podawanie glibenklamidu łącznie z neuroleptykami (ehlorpromazine, fluphenazine, thioridazine) zwiększa ryzyko uszkodzenia wątroby. Barbiturany (m.in.
fenobarbital – phenobarbitał, znany jako „Luminal”) wydłużają działanie leku, co przy długotrwałym łącznym stosowaniu może prowadzić do nadmiernego gromadzenia się (kumulacji) glibenklamidu w organizmie.
przyjmować na 30 minut przed głównymi posiłkami; zazwyczaj 2,5-15 mg na dobę w 3 dawkach. Maksymalna dawka dobowa wynosi: 20 mg.
cena do 5 zł.
60 tabletek, 1 tabletka zawiera 5 mg glibenklamidu.