Szybkie (15-20 minut po podaniu doustnym), trwające do 5-6 godzin działanie usuwające objawy miastenii – lek z grupy inhibitorów acetylocholinesterazy. Miastenia (Myasthenia gravis; MG) jest przewlekłą chorobą nerwowo-mięśniową o podłożu autoimrnunologicznym, charakteryzującą się nadmiernym, szybkim męczeniem i osłabieniem mięśni po wysiłku. Choroba i jej objawy są rezultatem zaburzenia przekazywania impulsu nerwowego w połączeniu nerwowo-mięśniowym, czyli synapsie, objawia się między innymi: opadaniem powiek, dwojeniem się obrazu, niewyraźnym mówieniem (mowa stopniowo zanikająca), trudnościami w żuciu i połykaniu pokarmów, trudnościami w mówieniu, chodzeniu i oddychaniu. Najbardziej niebezpiecznym objawem miastenii są trudności w oddychaniu – wtedy chorzy często wymagają leczenia na oddziale intensywnej terapii. Przebieg miastenii bywa najczęściej powolny, ale w jej przebiegu występują szczególne nasilenia objawów – są to tzw. przełomy, które charakteryzuje wystąpienie ostro narastającego osłabienia mięśni, łącznie z mięśniami oddechowymi, objawy choroby są zmienne w ciągu dnia, zwykle rano męczliwość jest mniejsza niż wieczorem. Czynnikami wyzwalającymi wystąpienie pierwszych objawów miastenii (a także powodującymi ponowny nawrót objawów lub zaostrzenie) mogą być: infekcje wirusowe lub bakteryjne, przebywanie w bardzo wysokiej temperaturze, czynniki hormonalne, niektóre leki (narkoza z użyciem kurary lub środków kuraropochodnych, penicylamina-penicylamine), także zmiana pogody i stresy emocjonalne. Choroba nie dotyczy mięśni gładkich: serca, ścian naczyń krwionośnych, jelit, pęcherza moczowego. Przyczyną miastenii jest zablokowanie działania acetylocholiny – neuroprzekaźnika, czyli substancji przewodzącej bodźce nerwowe między nerwami a mięśniami. Zahamowanie enzymu rozkładającego acetycholinę – acetylocholinesterazy powoduje przywrócenie prawidłowego działania płytki nerwowo-mięśniowej.

Objawowe leczenie miastenii, pooperacyjna atonia jelit i pęcherza moczowego.
Choroby układu, pokarmowego (mechaniczna niedrożność jelit lub podejrzenie niedrożności, choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, stany skurczowe jelit, niedrożność dróg żółciowych np. wywołana kamicą dróg żółciowych), choroby układu krążenia (zawał serca, znaczne zwolnienie czynności serca, czyli bradykardia, zaburzenia przewodzenia wewnątrz-sercowego, czyli „bloki”, obniżone ciśnienie tętnicze krwi, czyli hipotonia), astma oskrzelowa, padaczka, choroba Parkinsona. Poinformuj lekarza, jeśli chorujesz na kamicę żółciową i moczową. Nie należy stosować leku z niektórymi antybiotykami, np. aminoglikozydami.
Nie stosować z innymi lekami o podobnym działaniu (możliwość nasilenia działań niepożądanych); ambenonium nasila działanie hamujące w stosunku do ośrodka oddechowego w mózgu barbituranów (m.in. fenobarbitalu – phenobarbital, znanego jako „luminal”) i opioidowych leków przeciwbólowych (m.in. morphine), co może być przyczyną wystąpienia ciężkich zaburzeń oddychania. Także: patrz UWAGI.
Ściśle indywidualne; 3-4 razy na dobę podczas lub bezpośrednio po posiłkach; dawka zazwyczaj stosowana: 30-120 mg na dobę; maksymalna dawka dobowa: ok. 200 mg.
cena do 5 zł, Rf
100 tabletek, 1 tabletka zawiera 10 mg ambenonium.
Wyjątkowo może wystąpić złe samopoczucie z lękiem i zawrotami głowy, działanie muskarynowe (skurcze przewodu pokarmowego, biegunka, poty) lub nikotynowe (kurcze mięśniowe), jeśli nie zmniejsza się dawki w okresie ustępowania fazy zaostrzenia choroby.
Po przedawkowaniu obserwuje się opisane wyżej objawy niepożądane oraz wymioty, nadmierne wydzielanie śliny, bladość powłok, częste oddawanie moczu, zaburzenia akomodacji, zwężenie źrenic, podwyższenie ciśnienia tętniczego, nasilony lęk, drżenia pęczkowe mięśni i ich porażenie. W razie zatrucia konieczne jest leczenie szpitalne. Stosuje się dożylnie 0,25 mg siarczanu atropiny (z ew. powtórzeniem dawki) oraz pralidoksym dożylnie w dawce 10 mg/kg mc. na 24 h.
UWAGI: ze względu na możliwe ciężkie interakcje z lekami stosowanymi podczas znieczulenia ogólnego (m.in. z lekami podobnymi do kurary zwiotczającymi mięśnie) pacjent powinien zawsze uprzedzić lekarza o zażywaniu ambenonium (planowane zabiegi operacyjne); należy nosić ze sobą kartę chorego na miastenię zawierającą przebieg leczenia.
Działania niepożądane
Czasami mogą wystąpić nudności i wymioty, brak łaknienia, biegunka, bóle brzucha, nadmierne ślinienie się, pocenie, zwężenie źrenic, łzawienie, duszność, omdlenia i zawroty głowy, osłabienie. Rzadziej zdarzają się bóle głowy, senność, nieregularne bicie serca, nietrzymanie moczu, osłabienie siły mięśniowej, drżenia i kurcze mięśni, drgawki.

Recent Posts

Jakie objawy powinny skłonić do wizyty u dermatologa i jakie choroby leczy specjalista?

Dermatologia jest dziedziną medycyny, która zajmuje się diagnozowaniem, leczeniem oraz profilaktyką chorób skóry, a także…

1 rok ago

Probiotyki (leki osłonowe)

Probiotyki, czyli wyselekcjonowane, żywe szczepy bakterii najczęściej z rodzaju Lactobacillus i Bifidobacterium oraz drożdzy Saccharomyces wchodzą w skład…

2 lata ago

Zolgensma(onasemnogen abeparwowek)

Lek Zolgensma jest pierwszą w świecie terapią genową stosowaną w leczeniu rdzeniowego zaniku mięśni(SMA). W…

2 lata ago

Kalcikinon

Połączenie wit. D3 i K2 MK7 z wapniem pozwala wzmocnić układ kostny, dobrze wykorzystać wapń…

2 lata ago

Translarna(ataluren)

Dystrofia mięśniowa Duchenne'a jest chorobą genetyczną polegającą na powolnym zaniku mięśni, które są zastępowane przez…

2 lata ago

Olej z nasion czarnuszki 1000 MG 2% TYMOCHINON ALINESS

Czarnuszce siewnej przypisywane są takie właściwości, jak: regulacja poziomu glukozy i lipidów we krwi oraz…

2 lata ago

This website uses cookies.