Witamina C (kwas askorbinowy)

Kwas askorbinowy (witamina C) jest niezbędny w procesach oksydoredukcyjnych zachodzących w komórkach organizmu, bierze udział w syntezie kolagenu, elastyny i wielu substancji przestrzeni międzykomórkowych. Rozpuszczalna w wodzie witamina C, której brak w organizmie człowieka wywołuje szkorbut. Objawia się on u dorosłego zapaleniem dziąseł i wrażliwością naczyń krwionośnych na uszkodzenia ze skłonnością do krwawień o różnych umiejscowieniach, niedokrwistością, zmianami w kościach i chrząstkach oraz opóźnionym gojeniem się ran. Ulega odwracalnemu utlenieniu do kwasu dehydroaskorbinowego, a częściowo jest metabolizowany do nieczynnego siarczanu i kwasu szczawiowego, które są wydalane z moczem. Dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego i łatwo dociera do tkanek. Wiąże się w 25% z białkami osocza. Osiąga większe stężenia w leukocytach i trombocytach niż w osoczu i erytrocytach. Zdrowy organizm zawiera ok. 1,5 g kwasu askorbinowego, a dzienne zapotrzebowanie ocenia się mw. na 30-60 mg. Źródłem witaminy C w pokarmie są owoce i warzywa, natomiast mleko i produkty zwierzęce zawierają tylko niewielkie jej ilości. Gotowanie, a także długie przechowywanie unieczynnia witaminy C. W przypadku podaży witaminy C przewyższającej zapotrzebowanie jej nadmiar jest wydalany przez nerki. Przenika przez barierę łożyskową i do mleka matki. Podczas hemodializy jest usuwana z organizmu.