Zapobieganie i leczenie zaburzeń rytmu (głównie pochodzenia nadkomorowego): m.in.
skurcze dodatkowe, migotanie i
trzepotanie przedsionków; choroba niedokrwienna serca (
dławica piersiowa, za-równo postać stabilna, jak i niestabilna, szczególna postać choroby niedokrwiennej serca –
angina Prinzmetala);
nadciśnienie tętnicze (zarówno jako lek samodzielny, jak i w skojarzeniu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie, z wyjątkiem beta-blokerów);
nadciśnienie płucne;
kardiomiopatia przerostowa (chorobowy przerost mięśnia serca, w którym zmniejsza się jego podatność i zdolność do rozkurczu). Werapamil stosowany jest też w zagrażającym porodzie przedwczesnym jako środek znoszący niepożądane działania leków z grupy beta-adrenomimetyków, np. salbutamolu.
Ciężka
niewydolność serca (w tym towarzysząca ostremu zawałowi serca); zaburzenia przewodnictwa w obrębie serca, w tym blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia, zespół chorego węzła zatokowego (złożone
zaburzenia rytmu serca spowodowane uszkodzeniem węzła zatokowo-przedsionkowego – głównego „rozrusznika” serca), zespoły preekscytacji (zaburzenia przewodnictwa w sercu wynikające z wytworzenia się dodatkowej drogi przewodzenia; mogą być przyczyną zaburzeń rytmu serca); zaburzenia rytmu serca prze-biegające z wolną czynnością serca (brady-
arytmia); zwolnienie czynności serca (brady-kardia); niskie ciśnienie tętnicze (hipotonia). Ostrożnie należy stosować lek u chorych z uszkodzoną wątrobą, z objawami podwyż-szonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego, w zanikach (dystrofiach) mięśniowych. Nie stosować łącznie z beta-blokerami (możliwość groźnych działań niepożądanych ze strony serca). Łączne stosowanie werapamilu z beta-blokerami możliwe jest jedynie w wyjątkowych przypadkach pod ścisłą kontrolą lekarską.
Werapamil nasila działanie innych leków obniżających ciśnienie tętnicze (w tym beta-blokerów patrz PRZECIWWSKAZANIA), leków moczopędnych i rozszerzających naczynia (interakcja korzystna, wykorzystywana w praktyce w skojarzonym leczeniu nadciśnienia tętniczego), leków z grupy nitratów (azotanów) rozszerzających naczynia wieńcowe (isosorbide mononitrate, isosorbide dinitrate) – to połączenie wykorzystywane jest w skojarzonym leczeniu choroby niedokrwiennej serca; nasila też działanie digoksyny (
digoxin), innych leków przeciwarytmicznych: m.in. dizopiramidu (disopyramide) – konieczny co najmniej 48-godz. odstęp między stosowaniem obu leków, chinidyny (quinidine), leków obniżających
napięcie mięśni.
Fenobarbital (phenobarbital, czyli Luminal),
fenytoina (phenytoine),
rifampicyna (rifampicine) skracają działanie werapamilu. Werapamil zwiększa stężenie we krwi cyklosporyny (ciclosporine), teofiliny (theophylline), karbamazepiny (carbamazepine), co może być przyczyną nasilenia toksyczności i zwiększenia częstości działań niepożądanych tych leków; podobna interakcja zachodzi także z midazolamem i prazosyną (prazosin). Werapamil obniża stężenie litu (
lithium carbonicum) we krwi, lecz nasila działania niepożądane litu związane z układem nerwowym (neurotoksyczność). Lek zmniejsza szybkość eliminacji (usuwania) alkoholu z organizmu, nasilając i wydłużając jego działanie (zakaz używania alkoholu podczas leczenia).
Przyjmować podczas lub bezpośrednio po posiłkach; tabletki należy połykać w całości. Dławica piersiowa; zaburzenia rytmu serca: 3 do 4 x na dobę po 80 do 120 mg (240 do 480 mg ma dobę).
Nadciśnienie tętnicze: 3 x na dobę po 80 do 120 mg (240 do 360 mg na dobę).
Cena od 5 do l0 zł.
40 lub 50 tabletek powlekanych, 1 tabletka zawiera 40 mg lub 80 mg werapamilu;
Isoptin SR: 40 lub 100 tabletek o przedłużonym uwalnianiu, 1 tabletka zawiera 120 mg werapamilu; Isoptin SR-E 240: 20 lub 40 tabletek o przedłużonym uwalnianiu, 1 tabletka zawiera 240 mg werapamilu.