Rekambys jest lekiem przeciwirusowym, którego substancją aktywną jest rylpiwiryna. Mechanizm działania leku polega na ograniczaniu namnażania się wirusa HIV, utrzymując jego liczbę na niskim poziomie, dzięki czemu spowolniony zostaje proces uszkadzania układu odpornościowego, zwiększając przy tym szansę na opóźnienie zachorowania na AIDS i choroby związane z AIDS. W schemacie leczenia rylpiwiryna podawana jest w terapii skojarzonej z kabotegrawirem. Więcej na ten temat: dane dotyczące stosowania kabotegrawiru i rylpiwiryny o przedłużonym działaniu w leczeniu zakażeń HIV wskazujące na utrzymywanie się supresji wiremii do 96. tygodnia.

Lek stosuje się w skojarzeniu z innym lekiem o nazwie kabotegrawir do leczenia osób dorosłych zakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności typu 1 (HIV-1), wywołującym zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS). Lek stosuje się u osób dorosłych, u których zakażenie jest kontrolowane za pomocą innych leków przeciw wirusowi HIV.
czulenie na rylpiwirynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Leki takie jak: karbamazepina, oksykarbazepina, fenobarbital, fenytoina (leki przeciwdrgawkowe stosowane w leczeniu padaczki), ryfabutyna, ryfampicyna i ryfapentyna (leki stosowane w leczeniu niektórych zakażeń bakteryjnych, np. gruźlicy), deksametazon – jako cykl leczenia doustnego lub we wstrzyknięciach, produkty zawierające w swoim składzie ziele dziurawca Hypericum perforatum mogą wpływać na działanie leku Rekambys lub innych leków.

Ciąża i karmienie piersią

Nie jest zalecane przyjmowanie leku zawierającego rylpiwirynę przez kobiety w ciąży. Jeżeli pacjentka planuje ciążę, jest w ciąży lub zajdzie w ciążę w trakcie leczenia powinna skonsultować przyjmowanie leku z lekarzem prowadzącym. Rylpiwiryna może pozostać w organizmie do 4 lat po ostatnim wstrzyknięciu leku.

Pacjentkom zakażonym HIV nie wolno karmić piersią, celem ograniczenia przeniesienia wirusa na dziecko.

Lekarz prowadzący, mający doświadczenie w leczeniu pacjentów zakażonych HIV decyduje wraz z pacjentem o schemacie leczenia z zastosowaniem rylpiwiryny w postaci tabletek lub też o rozpoczęciu leczenia od razu lekiem Rekambys zawiesiną do wstrzykiwań.

Jeśli pacjent zadecyduje o rozpoczęciu leczenia z zastosowaniem tabletek, lekarz prowadzący zaleci: przyjmowanie jednej tabletki zawierającej rylpiwirynę o mocy 25 mg i jednej tabletki kabotegrawir o mocy 30 mg, raz na dobę, przez około jeden miesiąc jako okres wprowadzający, a następnie przyjmowanie wstrzyknięć raz na miesiąc lub raz na dwa miesiące.

Terapia lekami długo działającymi zawierającymi rylpiwirynę w skojarzeniu z kabotegrawirem jest bezpłatna.
Fiolka 2 ml zawiera 600 mg rylpiwiryny oraz fiolka 3 ml zawiera 900 mg rylpiwiryny plus substancje pomocnicze.
Działania niepożądane

Bardzo często i często występujące: ból głowy, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, uczucie gorąca/gorączki, depresja, lęk, nietypowe sny, trudności w zasypianiu (bezsenność), zawroty głowy, nudności, wymioty, ból brzucha, gazy (wzdęcia), biegunka, wysypka, bóle mięśni, zmęczenie, uczucie osłabienia, ogólnie złe samopoczucie, przyrost masy ciała.

Występujące rzadko i bardzo rzadko: senność, uczucie oszołomienia podczas wstrzyknięcia lub po wstrzyknięciu mogące prowadzić do omdlenia, uszkodzenie wątroby (objawy mogą obejmować zażółcenie skóry i białkówek oczu, utratę apetytu, świąd, tkliwość brzucha, jasno zabarwione stolce lub nietypowo ciemny mocz), zmiany w wynikach badań wątroby we krwi (wzrost aktywności aminotransferaz), zwiększenie stężenia bilirubiny (substancji produkowanej przez wątrobę) we krwi, ciężki ból brzucha spowodowany zapaleniem trzustki.

Objawy niepożądane występujące po przyjęciu rylpiwiryny w tabletkach, mogące wystąpić również po przyjęciu rylpiwiryny w iniekcji: zwiększenie stężenia cholesterolu i(lub) amylazy trzustkowej we krwi, zmniejszony apetyt, zaburzenia snu, depresyjny nastrój, dyskomfort w brzuchu, suchość w ustach, mała liczba białych krwinek i(lub) płytek krwi, zmniejszenie stężenia hemoglobiny we krwi, zwiększenie stężenia trójglicerydów i(lub) lipazy we krwi, objawy przedmiotowe lub podmiotowe stanu zapalnego, lub zakażenia, na przykład gorączka, dreszcze, poty(reakcja ze strony układu immunologicznego).

Published by
Barbara
Tags: AIDSHIV

Recent Posts

Jakie objawy powinny skłonić do wizyty u dermatologa i jakie choroby leczy specjalista?

Dermatologia jest dziedziną medycyny, która zajmuje się diagnozowaniem, leczeniem oraz profilaktyką chorób skóry, a także…

1 rok ago

Probiotyki (leki osłonowe)

Probiotyki, czyli wyselekcjonowane, żywe szczepy bakterii najczęściej z rodzaju Lactobacillus i Bifidobacterium oraz drożdzy Saccharomyces wchodzą w skład…

2 lata ago

Zolgensma(onasemnogen abeparwowek)

Lek Zolgensma jest pierwszą w świecie terapią genową stosowaną w leczeniu rdzeniowego zaniku mięśni(SMA). W…

2 lata ago

Kalcikinon

Połączenie wit. D3 i K2 MK7 z wapniem pozwala wzmocnić układ kostny, dobrze wykorzystać wapń…

2 lata ago

Translarna(ataluren)

Dystrofia mięśniowa Duchenne'a jest chorobą genetyczną polegającą na powolnym zaniku mięśni, które są zastępowane przez…

2 lata ago

Olej z nasion czarnuszki 1000 MG 2% TYMOCHINON ALINESS

Czarnuszce siewnej przypisywane są takie właściwości, jak: regulacja poziomu glukozy i lipidów we krwi oraz…

2 lata ago

This website uses cookies.