Słowniczek pojęć
Antygen – substancja, która jest rozpoznawana przez układ odpornościowy, w skutek czego dochodzi do wytworzenia reakcji organizmu.
Białka – związki chemiczne złożony z aminokwasów. W organizmie ludzkim pełnią różnorodne funkcje np.: odpornościowe, transportowe, budulcowe, magazynujące oraz pozwalające na przeprowadzanie reakcji chemicznych.
Choroba cywilizacyjna – powszechnie występujące choroby związane z rozwojem cywilizacji i zmianą trybu życia człowieka.
Choroby atopowe – choroby, których podłoże stanowi reakcja nadwrażliwości na dany antygen.
Drobnoustroje – należą do nich bakterie, wirusy i grzyby. Chociaż są wszechobecne w otaczającym nas świecie często stanowią przyczynę chorób.
Działania niepożądane – niekorzystne objawy, które mogą pojawić się po podaniu leku .
Farmakoterapia – leczenie chorób z użyciem leków.
Flora bakteryjna (mikroflora) – bakterie, które naturalnie żyją w naszych jelitach oraz na skórze, nie wywołując chorób. Zaburzenia składu mikroflory wpływa na rozwój chorób, np. biegunek oraz chorób atopowych.
Interakcja – oddziaływanie dwóch leków między sobą, które wpływa na ich działanie. Należy jednak mieć na uwadze, iż Interakcje mogą występować także między lekami, a żywnością.
Leczenie niefarmakologiczne – leczenie chorób bez użycia leków polegające na zmianie trybu życia, np. zmiana diety, zwiększenie aktywności fizycznej. Może być stosowane jako samodzielne leczenie, albo razem z farmakoterapią, aby uzyskać lepsze wyniki leczenia. Leczenie niefarmakologiczne zawsze powinno być włączone w leczeniu takich chorób jak cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, miażdżyca, hipercholesterolemia, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy. Niejednokrotnie leczenie niefarmakologiczne wystarcza, by uniknąć przyjmowania leków.
Lek o zmodyfikowanym uwalnianiu – leki, które działają szybciej lub wolniej, niż standardowa tabletka. Przyspieszone lub spowolnione uwalnianie substancji aktywnej uzyskuje się przez specjalną budowę leków, przy czym najczęściej dotyczy to tabletek.
Leki dojelitowe – preparaty (np. tabletki, kapsułki), które zaczynają rozpuszczać się i wchłaniać w jelitach. Przy prawidłowym stosowaniu substancja lecznicza nie podrażnia żołądka. Takich kapsułek i tabletek nie wolno dzielić!
Lekooporność – brak wrażliwości bakterii na działanie antybiotyków. Z tego powodu coraz więcej antybiotyków jest nieskutecznych. Spowodowane jest to nieprawidłowym przyjmowaniem antybiotyków (np. kiedy chorujemy na infekcje wirusowe) lub przyjmujemy je krócej niż zalecił lekarz.
Opieka farmaceutyczna – całokształt czynności sprawowanych przez farmaceutów, których celem jest ograniczenie działań niepożądanych leków, interakcji oraz prowadzenie farmakoterapii w najbardziej ekonomiczny i przystępny w odbiorze sposób.
Polipragmazja – inaczej wielolekowość. Określa stan, w którym pacjent przyjmuje wiele leków jednocześnie. W tej sytuacji łatwo wystąpić mogą interakcje pomiędzy poszczególnymi lekami, jak i suplementami diety, a nawet żywnością.
Preparaty OTC (ang. over-the-counter) – leki dostępne bez recepty.
Probiotyk – preparat zawierający “dobre” bakterie wchodzące w skład naturalnej flory jelitowej. Chronią m.in. przed biegunkami podczas leczenia antybiotykami.
PSA – z ang. prostate-specific antigen, czyli antygen specyficzny dla prostaty. Wykrywanie jego stężenia pozwala na ocenę przerostu prostaty, co może być znakiem rozwoju nowotworu lub stanu zapalnego.
Stan zapalny – reakcja układu odpornościowego na obcy antygen objawiająca się najczęściej bólem, zaczerwienieniem, obrzękiem oraz podwyższoną temperaturą.
Substancja czynna – substancja chemiczna, która odpowiada za działanie leku. Np. ibuprofen, kwas acetylosalicylowy, paracetamol. Różne preparaty mogą zawierać tę samą substancję czynną, dlatego należy uważać, aby nie przedawkować danej substancji.
Suplement diety – preparat, który ma za zadanie uzupełniać niedobory pokarmowe. Są słabiej kontrolowane niż leki (nie sprawdza się zawartości substancji czynnej oraz faktycznego działania). Nie mają działania leczniczego dlatego zawsze lepiej wybrać lek niż suplement diety.
Testy płytkowe – testy, które służą do wykrywania różnych chorób w domu. Badanie wykonuje się z pobranej próbki moczu, kału, śliny lub krwi z opuszki palca, które nakłada na specjalne płytki i odczytuje wynik zgodnie z instrukcją zamieszczoną w ulotce dołączonej do opakowania.
[mctagmap columns=”3″ num_show=”2″ toggle=”« less” show_empty=”no” show_navigation=”yes”]