Działanie leku i ulotka
Ułatwiające i przedłużające erekcję (wzwód) prącia. Lek wycofany w 2006 roku w UE.
Apomorfina działa agonistycznie na receptory dopaminergiczne. Wykazuje słabe działanie przeciwbólowe. Podana pozajelitowo działa wymiotnie w wyniku pobudzania chemoreceptorów o.u.n. Po podaniu doustnym działanie wymiotne jest niepewne. Podana podskórnie powoduje szybką, trwającą 1-2 h poprawę w przypadkach parkinsonizmu, jednak ze względu na konieczność podawania podskórnego i objawy uboczne nie znalazła zastosowania w rutynowym leczeniu parkinsonizmu. Podana podjęzykowo wywołuje erekcję; szybko się wchłania i można ją wykryć w osoczu po 10 min; maksym. stężenie we krwi osiąga po 40-60 min.
Apomorfinę stosuje się: pozajelitowo. Opisywano poprawę po stosowaniu apomorfiny w pląsawicy przewlekłej postępującej (choroba Huntingtona), w kurczowym kręczu szyi, zespołach dyskinetyczno-dystonicznych w przebiegu leczenia haloperydolem, w parkinsonizmie. Podawano również apomorfinę w zatruciach substancjami nieżrącymi w celu wywołania wymiotów – obecnie nie zaleca się. Skuteczność w leczeniu odwykowym alkoholizmu jest niewielka.
Podjęzykowo: leczenie zaburzeń erekcji.
Niewydolność serca; świeży
zawał mięśnia sercowego, niestabilna choroba niedokrwienna serca (
choroba wieńcowa),
niedociśnienie tętnicze (hipotonia); nieprawidłowości budowy anatomicznej prącia. Szczególnie ostrożnie u pacjentów z chorobami prącia lub jego zniekształceniami (zwłóknienie ciał jamistych prącia, skrzywienie prącia, stany po protezowaniu prącia), z priapizmem (bolesnym, długotrwałym wzwodem prącia bez towarzyszących odczuć seksualnych; przyczyną mogą być różnorodne stany chorobowe – m.in. białaczki,
szpiczak mnogi,
niedokrwistość sierpowatokrwinkowa), w uszkodzeniu nerek lub wątroby.
Nie stosować łącznie z lekami działającymi na przemianę dopaminy w mózgu – m.in. stosowanymi w leczeniu choroby Parkinsona (bromocriptine, cabergoline, amantadine,
levodopa, entacapone, pergolide, ropinirole, selegiline). Łączne stosowanie z alkoholem może być przyczyną znacznych spadków ciśnienia tętniczego (hipotonii).
Zażywać wyłącznie podjęzykowo – początkowo jednorazowo 2 mg, w razie konieczności dawka jednorazowa może być zwiększona do 3 mg (dawka maksymalna). Wzwód prącia występuje po ok. 20 minutach. Między kolejnymi dawkami konieczne zachowanie co najmniej 8-godzinnego odstępu.
–
tabletki podjęzykowe po 2 mg; chlorowodorek apomorfiny
Podana pozajelitowo może spowodować zarówno
pobudzenie, jak i depresję o.u.n., uporczywe
wymioty, niewydolność oddechową, ostrą
niewydolność krążenia z zatrzymaniem krążenia, śpiączkę, a nawet zgon. Zazwyczaj w trakcie leczenia pojawia się senność, euforia,
niepokój,
drgawki; opisywano mocznicę, niewydolność wieńcową i niedociśnienie tętnicze. Po podaniu podjęzykowym mogą wystąpić:
nudności, bóle i zawroty
głowy, ziewanie,
nieżyt nosa, senność,
zakażenie, dolegliwości bólowe, nasilenie kaszlu, zaczerwienienie skóry z uczuciem gorąca, zaburzenia smaku, zwiększona potliwość.
Silne wymioty,
depresja o.u.n. i układu oddechowego.
Nalokson w dawce 0,4-0,8 mg.
UWAGI: apomorfina nie jest afrodyzjakiem (środkiem prowadzącym do pobudzenia seksualnego), lecz lekiem leczącym ściśle określone dolegliwości – preparatem poprawiającym naturalną odpowiedź na stymulację seksualną; lek ten może przywrócić chorym cierpiącym z powodu zaburzeń wzwodu zdolność odbycia prawidłowego stosunku płciowego, lecz warunkiem niezbędnym jest istnienie naturalnej stymulacji seksualnej.
Dowiedz się więcej o składzie: .
Dodaj opinię